Roadtrip deel I: Van Kaapstad naar Swakopmund

Cederberg

In ons achterhoofd nog het zeer chaotische en toch wel traumatische inpak-deblacle van een jaar geleden voor ons vertrek naar Kaapstad (1 uur voor ons vertrek naar Schiphol waren Ed en ik nog als een gek koffers aan het inpakken) gingen we het nu heel anders aanpakken hadden we bedacht. Na een jaar Kaapstad heb je toch best wat verzameld, en vooral de kids hadden veel extra bagage mee terug te nemen (schoolschriften, schooluniform, afscheidskadootjes, souvenirs). Dus al vanaf een week voor vertrek alles zorgvuldig en kritisch ingepakt, en alles wat over was, was natuurlijk voor de minder bedeelde medemens in Kaapstad. Monica, onze huishoudster, ging als een dolle hamsteren en was vooral heel blij met alle keukenaccessoires. Tussen alle afscheidsbezoekjes door netjes ons to-do lijstje afgewerkt en dus op tijd op de dag van ons vertrek alle bagage bij de auto (een geweldige 2x4 Toyota Fortuner die we al een paar weken ingereden hadden en waarvan Ed de handleiding al uit zijn hoofd kende). Een foute inschatting echter bleek fataal, de bagage paste bij lange na niet in de achterbak. En dan ook echt niet. Dus bellen, bellen, bellen voor een oplossing. Overdracht van de sleutels uitstellen en wachten. Een paar uur later kwam het verlossende telefoontje; er was nog een 4x4 Ford Ranger voor ons beschikbaar. Een bakkie dus ruimschoots groot genoeg voor alle bagage. En een 4x4 waarvan het reisbureau had gezegd dat dat niet noodzakelijk zou zijn voor onze rondreis, maar wat later zal blijken toch wel cruciaal op sommige trajecten. Dus op weg, om 13.00 uur 's middags in plaats van 09.00 uur 's ochtends, maar vol goede moed. Alle regen uit NL was inmiddels in Kaapstad gearriveerd en het regende dat het goot onderweg naar onze eerste bestemming; Cederberg. Helaas dus niet zoveel gezien van het schijnbaar prachtige uitzicht in de passen in de bergen onderweg, maar op de plaats van bestemming was het gelukkig droog. De volgende dag, op Veere's 11de verjaardag, begon mooi waar we nog net gebruik van maakten met een korte en zeer koude hike, maar ook hier achterhaalde het slechte weer ons al snel, en ging de regen 's nachts over in sneeuw. Het weer in de Cederberg area was zelfs zo slecht dat hele gebieden niet meer bereikbaar waren, door heftige overstromingen. Zo kwam het dat mijn lieve teamgenoot Alison uit Kaapstad met haar gezin ook gestrand waren bij dezelfde lodge als waar wij zaten, heel toevallig dus want zij zouden eigenlijk 50 km verderop verblijven. Helaas hadden zij na een hele dag rijden en een lekke band, hun verblijf niet kunnen bereiken. Met sneeuwstorm dus uiteindelijk de bergen verlaten (zie video) en na een heerlijke lunch in de Grapevine in Citrusdal door naar Springbok, in het noorden van ZA. 

Springbok, Namaqualand

Dit gebied staat bekend om zijn prachtige bloemenpracht in de lente, maar nu in de winter is het eigelijk maar een saai gebied om langs te rijden. De lodge waar we verbleven lag wel prachtig midden in de natuur met vrij uitzicht op de bergen, zo'n 30 km van Springbok. We hebben er een paar mooie wandelingen gemaakt. 

Augrabies 

De wegen van Springbok naar Augrabies werden steeds saaier, af en toe een struisvogel of een springbok, maar verder eindeloze woestijn. Onderweg van Springbok naar Augrabies een tussenstop gemaakt in Pella, de enige bezienswaardigheid die nog de moeite waard leek voor een tussenstop. Pella is een oase in de woestijn met een bos van palmbomen en een katholieke kerk, die rond 1890 gebouwd zou zijn gedurende 7 jaar door een aantal inwoners aan de hand van een plaatje uit een boek terwijl geen van de bouwers bouwkundige ervaring had. Het leek in onze reisgids heel wat maar het geheel viel in het echt tegen, aangezien inmiddels het nostalgische en ongerepte teniet werd gedaan door het dorp wat eromheen is gebouwd. Snel door naar Augrabies. 

Door het Augrabies National Park loopt de Orange river, en het park is bekend om de indrukwekkende watervallen (video). De Orange river (vernoemd naar Prins Willem V van Oranje) heeft zijn oorsprong in de Drakensbergen in het oosten van ZA en loopt ca 1800 km dwars door ZA tot aan de Atlantische Oceaan. Het park komen allerlei dieren voor, zoals zebra's, allerlei bokken (met name springbokken en gemsbokken), elanden, antilopen, neushoorns (niet gezien) en verschillende soorten apen.

Fish River Canyon

De grensovergang van ZA naar Namibie was een verschrikking. Eerst 2,5 uur van loket naar loket om ZA uit te komen en vervolgens 1 km verderop weer in allerlei rijen om uiteindelijk 1 uur later Namibie in te rijden. Namibie kenmerkt zich door eindeloze, nogal eentonige wegen langs verschillende typen woestijn. Het land is ongeveer 20x zo groot als NL en er wonen maar 2,4 miljoen mensen, dus het is nogal leeg. En nog een belangrijk detail, althans voor de kids zeer belangrijk: het wifi in Namibie is waardeloos. Op de momenten dat we niet op pad zijn, worden er dus veel kaartspelletjes en monopoly-versie-Kaapstad gedaan. Het bierdoppenspel is trouwens ook weer erg populair. De eerste bestemming in Namibie is de Fish River Canyon, na de Grand Canyon de grootste canyon ter wereld. Het is een 160 km lange kloof door een verder vlak landschap. Prachtig. 

Hardap National Park 

Onderweg naar Hardap hebben we in het kokerbomenbos net na Keetmanshoop geluncht. Kokerbomen of quivertrees worden zo genoemd omdat de takken vroeger als koker voor de pijlen werden gebruikt door de Nama (een van de oorspronkelijke volken van Namibie). Het "bos", wat er overigens helemaal niet uitziet als een bos omdat de bomen zo ver uit elkaar staan, bestaat uit zo'n 250 bomen van 200-300 jaar oud. Erg mooi en kunstig gezicht, mede vanwege de ongelooflijk mooie luchten en kleuren (zie foto's).

Hardap National park staat  bekend om het enorme meer dat centraal in het park ligt. Er wonen neushoons, giraffen, zebra's en nog vele andere dieren. We hebben geen giraffen en neushoons gezien, maar wel genoeg andere dieren, waaronder zelfs een jakhals van redelijk dichtbij. Een geweldig en verrassend mooi park, mede vanwege het feit dat we zowat de enige in het park waren. Ed en ik hebben nog een van onze mooiste 10km rondjes ooit gerend, tussen de zebra's, springbokken, wrattenzwijntjes en gemsbokken door. 

Sossusvlei

Op weg naar de Zebra lodge, onze accommodatie voor een bezoek aan de Sossusvlei, leverde voor de eerste keer problemen op met de route. Zonder gedetailleerde kaart, navigatie en juiste routebeschrijving is het toch wel spannend of we het uiteindelijk zouden vinden. De laatste paar 100 km waren over grind-, gravel- en zandwegen. Verschrikkelijk, wat een gehobbel. En wat waren we blij met onze 4 wheel drive. Het gestuiter en het rondvliegende steentjes heeft uiteindelijk voor diverse sterretjes in de voorruit gezorgd, en bovendien was de achterruit uit zijn rubbers getrild. Ook bleek de achterklep een onderdeel te missen, waardoor deze niet meer goed sloot. De achterruit provisorisch teruggezet en wat Duct tape hielp ons voorlopig met de achterklep uit de brand. 

De Sossusvlei is waar de meeste mensen Namibie van kennen, de enorm uitgestrekte roodbruine, perzikkleurige en gouden zandduinen. De duinen vormen een mooi contrast met de witte klei pannen die aan de voet van sommige duinen liggen. Het natuurgebied waar ze in liggen, het Naukluft National park is heel groot, maar alleen voor publiek bereikbaar bij de Sossusvlei. Het is dus een zeer toeristische trekpleister, en voor het eerst kwamen we veel mensen tegen die dezelfde plannen hadden als wij: het beklimmen van de grootste 2 duinen, Big mamma en big daddy. We hebben uiteindelijk gekozen voor de allerhoogste, big daddy, en dat was pittig genoeg. In de brandende woestijnzon zo'n 325 m omhoog sjokken door rul zand bleek uiteindelijk zeker de moeite waard, wat een schitterend uitzicht op de top. En dan natuurlijk bij het steilste stuk naar beneden hollen, waarbij je benen sneller gaan dan je lijf, en je zeeziek wordt van al het zand om je heen. Geweldig. 

Swakopmund

Inmiddels bijna 2 weken op weg. Dat reizen is best vermoeiend, vroeg opstaan, elke keer alle bagage uitladen, uitpakken, ontzanden, inpakken, inladen etc. Ook elke 2 nachten in een ander bed is even wennen, weet je net hoe je midden in de nacht bij het toilet moet komen, blijkt dat bij de vorige kamer te horen. Het was dan ook een heerlijk vooruitzicht dat de stop in Swakopmund 3 dagen zou duren, en alle voorzieningen aanwezig zouden zijn. 

Inmiddels waren de achterruit en achterklep van ons bakkie nog steeds provisorisch gemaakt en ook bleek de rechtervoorband zacht, dus hoog tijd voor een telefoontje met Bidvest, de autoverhuur. Aangezien we al een paar dagen geen telefonisch bereik hadden gehad, hadden we dit uitgesteld tot we weer in de bewoonde wereld waren, nabij Walvisbaai aan de westkust van Namibie. Dus op weg naar onze volgende bestemming in Swakopmund een tussenstop gemaakt bij de Bidvest vestiging bij het vliegveld van Walvisbaai. Hier werd ons beloofd dat er iemand bij ons hotel in Swakopmund zou langskomen de volgende dag om de auto te fiksen. Goed geregeld dus. En nog meer feest: voor het eerst sinds het begin van de roadtrip weer behoorlijke wifi die niet tot 15 min gelimiteerd was en nog redelijk snel ook. Eindelijk weer instagrammen, musicallen en andere social media checken. Blije kids dus.

Swakopmund is 'de' badplaats van Namibie, Het werd in 1892 gebouwd als havenplaats voor de Duitse troepen en nu is het gewoon een leuk koloniaal stadje met een zeer vriendelijke, Duitse uitstraling. Na een rondje door de stad te hebben gelopen de Kristall Galerie bezocht, waar alle mogelijke kristallen, halfedelstenen en kristalclusters te zien zijn. Verder leent dit stadje zich uitstekend om een aantal ontbrekende items aan te schafffen, waaronder een handveger om de bagage en het bakkie mee af en uit te vegen na elke trip, aangezien het stof zich door alle naden en kieren weet te wringen wat tot nu toe opleverde dat alle bagage door een dikke laag zand bedekt was aan het eind van de dag.