Week 1: huizenjacht en zielige mensen

Het is koud in Kaapstad. Althans, dat vinden de locals. Wij als Hollanders vinden het goed te doen hier voor de winter. 15-20 graden en af en toe een heerlijk zonnetje. Het is al 8 maanden veel te droog hier en er geldt dan ook een streng waterrestrictie beleid. Geen planten besproeien, zwembaden bijvullen of auto's wassen bijvoorbeeld. Maar ook beperkt douchen, wc doorspoelen, afwassen etc. Restwater opvangen en hergebruiken voor andere doeleinden. We doen dapper mee natuurlijk, en nu merken we pas hoe makkelijk we in NL omspringen met ons watergebruik.   

Ook wennen is natuurlijk het linksrijden in combinatie met het hectische autoverkeer. Vanwege gebrek aan beter zijn we begonnen met een handgeschakelde huurauto zonder navigatie. Ed had vooral moeite met het schakelen met links en natuurlijk werd bij elke bocht de ruitenwisser aangezet ipv het knipperlicht. Een paar stressoren bij elkaar waardoor we in ieder geval nog niet echt van het uitzicht konden genieten. 

En we zaten nogal wat in de auto deze eerste week. Van de B&B gelegen aan de oostkant van De Tafelberg naar Camps Bay aan de westkant van die indrukwekkende berg. Op zoek naar een geschikt huurhuis. Genoeg huizen te huur in Camps Bay, maar long term let, een goede ligging, voor een acceptabele prijs blijkt nog niet zo eenvoudig. Maar we hebben een aantal opties op t oog. Komt goed.

Tussendoor natuurlijk ook tijd om de toerist uit te hangen: de uitgebreide toer in de city sightseeing bus genomen (bijna 2,5 uur) langs de city bowl, t waterfront, district 6 (waar de lege grasvelden, waar in de jaren 80 alle 'zwarten' werden verdreven naar de town ships, nu nog getuigen van de ellende van de apartheid), de wijngaarden en de mooie kustplaatsen. Ook de haven van Houtbay bezocht waar het wemelt van de zeeleeuwen. Sommige inmiddels zo tam dat ze voor een visje braaf met je op de foto gaan. En natuurlijk uitgebreid genoten van de zee, het strand en de rotspartijen. 

De kinderen, vooral de meiden, hebben enorm veel moeite met alle 'zielige mensen' die we tegenkomen. Eigenlijk willen ze iedereen wel wat geld of eten geven, en vinden ze ons maar meedogenloos dat we niemand op z'n minst aandacht geven. Omdat het nu ook kouder is, is het ook erg moeilijk om mensen in elkaar gedoken langs de wegen te zien zitten. We spreken met de kinderen af dat we vanuit de auto in ieder geval niks gaan geven, maar dat we altijd wel kleingeld meenemen om de mensen die er wat voor gedaan hebben (auto bewaken, gevraagd en ongevraagd advies geven over van alles en nog wat bijv. over hoeveel zeeleeuwen er in de baai bij Houtbay leven, helpen inparkeren) belonen. Een belangrijke levensles is in iedere geval al aangekomen: nadat we terug kwamen van een heerlijke maaltijd en strand wandeling bij onze auto en een zwerver voor ons in de prullenbakken eten aan het zoeken was, straatkinderen met uitgestrekte handen ons vragend aankeken, hoorden we van achteruit de auto: "wat hebben wij het toch goed en fijn he". Nou, les 1 is snel doorgedrongen.

Ook een blik op het eerste township, Imizamo Yethu, was indrukwekkend voor de kinderen. Al die kleine hutjes bij elkaar, al die zwarte mensen, om stil van te worden. 

Onze lieve gastheer en -vrouw van de B&B waar we zitten staan ons met advies en raad bij. Renee en Dick wonen al sinds eind jaren 70 in Zuid Afrika en al meer dan 30 jaar in Kaapstad dus ze weten overal wat vanaf. Dankzij hun is onze eerste week dan ook redelijk soepel en aangenaam verlopen.