Roadtrip Western Cape

Het nieuws over het gebrek aan drinkwater in Cape Town bereikt inmiddels ook de rest van de wereld. Het is natuurlijk niet iets wat van de ene op de andere dag heeft plaatsgevonden. Weinig regen, extreem lage waterniveaus in de dammen en droge zomers en winters de afgelopen jaren hebben ervoor gezorgd dat Kaapstad nu kampt met een ernstig tekort aan water. En niet zomaar een tekort: er is op dit moment minder dan 20 procent van de normale hoeveelheid water beschikbaar. De schatting is nu dat medio april het water op en er dus geen water meer uit de kraan komt: day zero. Kaapstad heeft 6 stuwmeren waar het drinkwater vandaan moet komen. Deze liggen verspreid landinwaarts, richting het noorden en oosten. Dezelfde kant gingen wij op tijdens onze roadtrip. En hier was de droogte en de gevolgen daarvan dan ook pijnlijk zichtbaar. Onze eerste stop was op "De Goede Hoop Farm" in de buurt van Robertson, in de vallei van de Breede rivier. Deze boerderij maakt deel uit van het natuurgebied 'de Kleine Karoo', wat overigens droog, dorstig en onbegroeid betekent. En wat was het droog! De farm waar wij verbleven was een werkende wijn- en olijven boerderij, maar de gehele druivenoogst was verloren dit jaar gegaan door de droogte. De boer bewaterde de ranken nog zodanig dat de planten 't wel zouden overleven, maar dit jaar dus geen wijnproductie. Hij had tevens de helft van zijn vee moeten verkopen (varkens, geiten en schapen), dus het zag er eigenlijk heel triest uit. De boer en boerin hebben hun pijlen dit jaar met name op het toerisme gericht, en proberen met de verhuur van 10 cottages rond te komen. Het verblijf was er niet minder om, de kinderen genoten van de zwembaden, kanoën op 't meertje (waar niet veel van over was), modderbaden en de overige boerderijdieren die allemaal los (!) rond liepen op het erf. De meeste geiten, honden en varkens hadden dan ook al snel een naam gekregen en werden tot bijna in onze cottage gelokt. Het uitzicht op de nabijgelegen bergketen en het Breede rivier dal was bovendien heel aangenaam. Na 2 nachten op deze heerlijke, rommelige beestenboel boerderij (met overal poep) gingen we door, over de schitterende Tradouw bergpas, naar een Ostrich (struisvogel) farm in de buurt van Swellendam. Op deze 1,200 hectare grote struisvogel-, graan- en schapenboerderij worden de struisvogels met name gehouden voor de toeristen, en probeert de boer met een speciaal fokprogramma een witte struisvogel te kweken, waar bijvoorbeeld in natuurreservaten weer vraag naar is als trekker van toeristen. Vroeger werden de struisvogels in grote getale gehouden voor met name de veren en het leer, nu zijn er nog maar weinig boerderijen over (de meeste liggen rond Oudtshoorn) en dan vooral nog voor het struisvogelvlees (op een struisvogel van 80 kg zit gemiddeld maar 5 kg lekker vlees). Vroeg in de ochtend zijn we met de boer mee geweest in een 'bakkie' (afrikaans voor pick-up) om de struisvogels en de kuddes schapen te bekijken. Het was leuk om deze grote loopvogels van dichtbij te bewonderen (ze zijn best groot, maar dit is slechts de kleinste van de 3 soorten struisvogels die er zijn). Het was niet zo moeilijk om de eieren van de struisvogels te zoeken want ze maken een groot, gemeenschappelijk nest op de open vlakte waar alle vrouwtjes hun ei in kwijt kunnen. Veere mocht demonstreren dat zo'n ei (mits nog vol) heel sterk is (het kan makkelijk het gewicht van een volwassen man houden als je erop staat), en de meiden hebben later ook een ei uitgeblazen (inhoud is vergelijkbaar met zo'n 25 kippeneieren). De schapen werden echt voor het vlees gehouden, en zijn niet bijster interessant, maar het was wel heel gaaf om de 4 border collies te zien die de schapen vakkundig van de ene naar de andere wei dreven. 

Van de struisvogel farm door naar Oudtshoorn, waar we vlak buiten het dorp in een privaat natuurreservaat 2 nachten in een safaritent bivakkeerden. Het park is prachtig opgezet, met 12 grote, luxe tenten (glamping dus) op flinke afstand van elkaar met uitzicht op een grote plas waar de dieren uit het park (met name bok-achtogen, eland, gnoe en herten) 's ochtends en 's avonds komen drinken. 30 km verderop bevinden zich de Cango caves, gelegen in een kalkstenen bergkam parallel aan de Swartberg Mountains. Als je van grotten houdt (ik dus niet echt) is het wel de moeite waard, we hebben de mooiste druipsteengrotten met uitgestrekte zalen en indrukwekkende steenformaties gezien.  

Na Oudtshoorn zijn we richting de zuidkust gereden, om via George langs de kust door te rijden naar onze laatste bestemming, het De Hoop National Park. We hadden ruim de tijd (dachten we) om daar heen te rijden, aangezien de sluitingstijd van het park pas om 18.00 uur was. Dus onderweg gestopt bij de Klein Brakrivier (mooie plek langs het strand waar deze rivier in de zee stroomt) waar we lekker konden zwemmen. Het water is hier duidelijk weer een stuk warmer dan in Camps Bay. Daarna lunchen, aan een tafeltje boven een vies watertje waar de Ray-Ban zonnebril van Ed prompt in viel, maar gelukkig was er al snel een sympathieke local gevonden die tegen een kleine beloning het water in ging op zoek naar de bril, met positief resultaat. En toen bedachten we ons dat we nog even boodschappen moesten doen, aangezien we 3 dagen in een park zouden zitten waar de dichtstbijzijnde winkel 1,5 uur rijden zou zijn. Je voelt 'm al aankomen, we gingen uiteindelijk veel te laat op pad richting 't National park. We dachten daarom een short-cut te kunnen maken door het platteland (allemaal overharde wegen, en maximaal 10 boerderijen in de 1,5 uur die deze route ons kostte) en dan bij Malgan (dorpje 20 km van het park) de rivier over, en doorrrr. Op de kaart leek dit zeker een snellere route, helaas bleek er bij Malgan geen geen brug maar een doe-het-zelf-pont te zijn. Die we dus eerst van de overkant naar onze zijde van de rivier moesten trekken, waar de auto waarschijnlijk nog maar net op zou passen, en waarvan het de vraag was of deze onze Nissan X-Trail zou houden. Dus toch maar niet gedaan, keren en weer over kilometers onverharde wegen door de middle of nowhere terug naar de oorspronkelijke route, om uiteindelijk 2 uur na sluiting van het park aan te komen. Toch nog een echte roadtrip!!! Gelukkig zijn ze hier de moeilijkste niet, en werden we toch nog binnen gelaten. Het De Hoop National Park is prachtig, met heel veel dieren zoals zebra's, bontebokken, elanden, slangen, bavianen en natuurlijk struisvogels. Ook qua vogels kwamen we aan ons trekken met onder andere  flamingo's, wever vogels, kolibries, uilen en vele roofvogels. Het park heeft ook een schitterende kustlijn, met veel uitgesleten rotspartijen waar zich een enorm divers marien leven afspeelt. We hebben allerlei soorten zeegrassen gezien, met octopussen gespeeld, krabbetjes gevangen en heel veel prachtige schelpen gevonden. Na drie dagen in het park, de laatste ruk naar huis in een paar uurtjes afgelegd om terug te keren in een zonovergoten Camps Bay. Wat een prachtige reis! Nog een paar dagen om school voor te bereiden en dan is het over met die eindeloze heerlijke zomervakantie. 

Julian heeft een compilatie van de roadtrip gemaakt:
https://youtu.be/5YJdhrg5oY0