Being a doctor in Africa....

Ed is begonnen... Het is ff anders, dat is nu al duidelijk, na 3 dagen werken. 

Allereerst is het systeem van patiënten zien (poli dus), uhmmm, apart. De artsen zitten (in hun gewone kloffie, dus geen witte jassen) op een rijtje aan een lange rij tafels, en de patiënten zitten elders in een stampvolle wachtkamer. Er is een hoofdzuster ('Mamsie') die af en toe patiënten naar binnen loodst die achter de artsen gaan zitten op banken, de tweede wachtrij zeg maar. Als een arts klaar is met een patient wuift hij/zij naar achter en dan mag de volgende komen. Er worden geen handen geschud of beleefdheden uitgewisseld, maar meteen ter zake. De meeste mensen die komen hebben als gevolg van schot- en steekwonden uitval of beperkingen in hand of arm of ze hebben ontstoken vingers als gevolg van bijt(!)wonden. Veel amputaties volgen dan ook. 

Hygiene gaat er ook wat anders aan toe. Wordt er in NL een zeer strikt beleid gevoerd t.a.v. het steriel werken op OK's, geen sieraden, geen andere kleding dan OK kleding etc, hier wordt geopereerd met trouwringen, horloges, armbanden en de hele reutemeteut om. Op de OK lopen mensen in en uit, ook met rugzakken, jassen, en andere bacterie bronnen tijdens een operatie.

De collega's zijn zeer aimabel en relaxed. Ondanks dat is het hard werken, de dag start vak al om 07.00 uur met een vakbijeenkomst.

Een aantal dingen zijn wel hetzelfde maar dat ligt meer bij Ed: Net als in NL staat hij net iets te laat op in de ochtend waardoor hij niet meer aan ontbijten toekomt en "ietsiepietsie" te laat weg gaat. En ook net als in NL komt ie niet aan z'n lunchpauze toe, doordat hij de hele dag net een beetje achter de feiten aan loopt.

Kortom, eerste dagen waren intensief, veelbelovend qua inhoud en overwegend positief.