Een maand aan de slag..

​door Edwin

Inmiddels ben ik alweer een maand aan het werk als "fellow hand en pols chirurgie". Mijn registratie als dokter hier loopt nog steeds (!) maar met mijn werknemerspas/ID van het ziekenhuis kan ik alles doen en laten wat ik wil. In het Groote Schuur heb ik mijn weg aardig gevonden. Elke ochtend is er poli ‘the hand clinic’ waar werkelijk alles voorbij komt; eenvoudige aandoeningen zoals carpaal tunnel syndroom of triggerfinger maar ook zeer ernstige infecties aan vingers (die je al van verre ruikt) en uitgebreide beschadigingen van pezen en botten door steek, schot, bijtwonden en allerlei ongevallen. Ook zenuwletsel vanaf de nekwervels wordt op deze poli gezien van baby tot volwassen leeftijd. De laatste categorie wordt vooral op de woensdagochtend gepland als specialiteit van mijn supervisor prof Solomons. Dit heet de plexus poli. Moeders komen dan van heinde en verre met hun kind voor beoordeling en soms wordt een operatie gepland. De resultaten van dit soort operaties zoals hechten, anders verbinden of transplanteren zijn beperkt dus er moet goed afgewogen worden of de patient er echt wat mee opschiet. Die afweging is trouwens vooral voor de dokter die dan zegt ‘you need surgery’. Overleggen met patiënt en familie gebeurt hier nauwelijks. Voorafgaand aan elke operatie moet een formulier worden ondertekend door patient, dokter en twee getuigen (collega links en rechts van je die even krabbeltje zetten) waaruit blijkt allen volledig zijn geinformeerd. Dit is echter meer een formaliteit. De tijdsdruk, taalbarriere en vaak zeer beperkt begrip van de patiënten maken dat tot een korte administratieve actie, alhoewel echt wel geprobeerd wordt om uit te leggen wat er aan de hand is. 

Tijdens de poli, m.u.v. maandag, is er een operatieprogramma waar geplande ingrepen worden uitgevoerd (‘OG10’). Hier opereren een assistent en orthopedisch chirurg samen. Vaak kleine ingrepen maar soms ook uitvoerige peesherstel operaties, mits patient verder gezond is.

In de middag is er spoed OK (‘C6’) waar de patienten met heftige infecties en trauma's, die binnen zijn gekomen via de poli of spoedeisende hulp, door de assistenten (en mij) worden geopereerd. Hierbij is geen anesthesist aanwezig dus ook de verdoving moet je zelf regelen, meestal een Biers block waarbij geisoleerd de arm wordt verdoofd via een infuus. Ook hier is het altijd vol programma dus alles moet op hoog tempo. Het insnijden en schoonspoelen van de geinfecteerde handen en vingers is daarbij een klus die al snel tot een vervelende routine wordt. Vervelender is natuurlijk dat het telkens zo ver komt dat het zulke daverende infecties zijn. Onwetendheid over infectie bij patient, dokters in de omgeving en vaak helaas ook geen toegang tot zorg, houden de instroom hoog.

De verwondingen zijn en blijven leerzaam voor mij omdat hier veel meer ‘variatie’ in is. Het is natuurlijk heel fijn dat, als ik een jaar hier heb gewerkt, ik zo’n beetje alle beschadigingen wel heb voorbij zien komen en behandeld. In Nederland zou dat nog niet in 20 jaar lukken.

Behalve trauma ben ik hier trouwens ook voor andere aandoeningen en die komen vooral op de donderdag voorbij. Dan er een hele operatiedag voor de hand en pols chirurgen op het grote operatiecomplex waarbij alle aandoeningen die je maar kunt bedenken worden behandeld. Uitgebreide peesomleggingen bij spastische patienten, zenuwtransplantaties, tumoren etc etc.

Operaties bij kinderen vinden in het Red Cross war memorial hospital plaats op woensdagmiddag waarbij ik af en toe ook mee opereer. Dat zijn vrijwel altijd kinderen met aangeboren handafwijkingen waar operaties plaatsvinden zoals aan elkaar gegroeide vingers splitsen. 

Om het programma compleet te maken assisteer ik 1 a 2 keer per week ook nog in prive klinieken. De inrichting hier is niet te vergelijken met het Groote Schuur ziekenhuis maar veel meer met de Nederlandse standaard, in 1 ziekenhuis zelfs uitgesproken luxer nog dan wat ik thuis gewend ben bij het OCON (en dat is echt erg goed georganiseerd). Hier geldt heel nadrukkelijk ‘de klant is koning’. Dat klopt ook want ook die betaald vaak een deel van de rekening, soms zelfs helemaal als ze geen of beperkte ziektekostenverzekering hebben. Hier vinden alle mogelijke operaties plaats, ook gewrichtsvervanging waar in de publieke ziekenhuizen geen geld voor is, maar dan in een rustige luxe omgeving waar extreem patient gericht gewerkt wordt. Ook hier valt dus genoeg te leren waar ik thuis wat aan heb.

Al met al dus zeer tevreden over mijn baan hier. Ben benieuwd wat er nog allemaal voorbij komt…